Ondanks dat de biologische markt in België de laatste jaren een sterke toename kent van meer dan 10% per jaar, blijft de markt voor biovlees een kleine nichemarkt. Desondanks ziet Paul Verbeke van ‘Bio zoekt Keten’ opportuniteiten voor onder meer pluimveehouders en konijnenhouders.
Vandaag is 3,4 procent van alle verkochte voeding in België van biologische kwaliteit. “Maar in vergelijking met andere productcategorieën blijft de markt voor biovlees eerder beperkt. Gezien de hoge eisen op vlak van grondgebonden productie en noodzakelijke uitloop, is het vooral Wallonië die hier enige rol van betekenis in speelt”, aldus Paul Verbeke.
Braadkippen
De sector van de biologische slachtkippen is een goed georganiseerde keten. “De verschillende schakels werken nauw samen om een continue aanvoer van biologisch kippenvlees te verzekeren”, klinkt het. Zo wordt er gewerkt met speciaal geselecteerde rassen die aangepast zijn aan de biologische productie. Het gaat om rassen die traag groeien en die slachtrijp zijn op 70 dagen. Er mag ook met andere rassen gewerkt worden, maar dan schrijft het biologisch lastenboek voor dat ze pas op 81 dagen mogen geslacht worden en dat zorgt ervoor de dieren vaak te zwaar worden (meer dan 4 kilo).
De slachterij organiseert vervolgens de verkoop, hoofdzakelijk via supermarktketens. Een vaste voederleverancier moet een constante voederkwaliteit kunnen garanderen en is nuttig om betere afnamecondities te kunnen bedingen. De telers werken op basis van een contract met de ketenorganisator. Gezien de specifieke randvoorwaarden bij de productie van biologische vleeskippen, heeft dit zijn voordelen. Zo moet de stal na elke ronde minimaal bijvoorbeeld drie weken leeg blijven om de aanwezigheid van eventuele ziektekiemen te drukken.
Biologisch pluimvee wordt hoofdzakelijk via de grootdistributie afgezet en in mindere mate via de gespecialiseerde natuurvoedingswinkels. Naast eigen Belgische productie wordt ook heel wat pluimveevlees ingevoerd uit Frankrijk. Een probleem is wel dat de vraag naar kipfilet merkelijk hoger is dan de vraag naar vleugels, benen en ruggen. De vierkantswaardering verloopt moeizaam waardoor deze laatsten soms gedeeltelijk in het gangbare circuit verkocht worden. Dat wordt opgevangen door een relatief hogere prijszetting voor kipfilet. Er wordt ook kippenvlees verwerkt tot worst en gehakt.
De vleeskippenprijs aan de boer is contractueel vastgelegd en gekoppeld aan de voederprijs. Die was einde 2019 ongeveer 2,25 euro per kilo levend gewicht. Ter vergelijking: de prijs voor gangbare braadkippen was in 2019 gemiddeld 0,84 euro per kilo levend gewicht. De winkelprijs voor biokip is 9 tot 10 euro per kilo geslacht gewicht. De vraag naar biologisch pluimveevlees neemt al lang toe. In die mate zelfs dat er ruimte is voor ongeveer 10 bijkomende pluimveehouders met telkens een stal tot 4.800 dieren. “Belangrijke factoren die bij een eventuele omschakeling moeten overwogen worden is dat het bedrijf grondgebonden moet werken en dat een uitloop mogelijk moet zijn”, zegt Verbeke.
Konijn
Uit een rondvraag blijkt dat er een relatief zekere afzetmogelijkheid is binnen België van zo’n 100 vleeskonijnen per week. Vandaag is het aantal biologische konijnenhouders erg beperkt. De geslachte konijnen kunnen naar alle waarschijnlijkheid in hun geheel verkocht worden. Eventuele overschotten kunnen dienen voor paté.
“Op dit ogenblik is er echter nauwelijks aanbod. Het lijkt niet eenvoudig om biologische konijnen te kweken. Konijnen zijn bijzonder ziektegevoelig en hebben een zeer gevarieerde stalomgeving in liefst drie dimensies nodig om zich diereigen te kunnen gedragen. En ook vrije uitloop is niet eenvoudig omdat de dieren diepe holen graven en op die manier kunnen ontsnappen”, aldus Bio zoekt Keten.
Slachtcapaciteit als knelpunt
Het aantal slachthuizen vermindert voortdurend en de overblijvende worden steeds groter. De afstanden tussen het veebedrijf en het slachthuis worden steeds groter waardoor geringe dieraantallen in vele situaties niet welkom zijn.
Tekst: Pluimvee/Vilt – bron: Vilt – foto: Shutterstock