Voor de tweede keer op rij organiseerde de Landsbond Pluimvee de Pluimveetour waarbij het politici van de commissie Landbouw, Omgeving en Dierenwelzijn op sleeptouw nam om verschillende problematieken binnen de pluimveesector ‘met de voeten in het veld’ toe te lichten.
Na een West-Vlaamse editie van de Pluimveetour in 2023, werd er deze keer rond getoerd in Antwerpen. De West -en Oost-Vlaamse commissieleden moesten - net als vele bestuursleden van de organisatie - vroeg uit de veren om op tijd te zijn voor de ingelegde busjes richting broeierij Vepymo (Poppel) waar er als eerste halt werd gehouden.
In-Ovo v.s. vergassen
Onder druk van dierenrechtenorganisaties en commerciële firma’s, werd er sterk gelobbyd om het vergassen van eendagskuikens te verbieden. Wat zijn de pro’s en contra’s van beide systemen, zijn er nog alternatieven? Christophe Decroos, verkoopleider bij Vepymo België, dompelde de commissieleden onder in de broeierijwereld en liet iedereen de twee systemen naast elkaar zien. “We hebben heel wat investeringen gedaan om het In-Ovo concept te kunnen faciliteren op onze broeierij, al wordt dit een eindig verhaal voor ons, het werkt gewoon niet.” Broeierij Vepymo bouwde nochtans een hele nieuwe hal en deed heel wat bijkomende investeringen om het systeem te optimaliseren, maar loopt tegen teveel nadelen aan:
- Eéndagskuikens worden niet langer gevaloriseerd, maar worden een afvalproduct;
- Het kuiken wordt alsnog afgedood (cfr. abortus), waarbij het een kwestie van tijd is eer die discussie opwaait;
- De uitvoerperiode zit nog in een grijze zone op vlak van of en in welke mate het kuiken pijn ervaart;
- Er wordt een manipulatie aangebracht aan het ei waardoor er een contact is met de buitenwereld, wat onwenselijk is naar infecties toe;
- Er zijn heel wat ‘missers’ (seksfouten) waar er een oplossing voor gezocht moet worden;
- Sterk verhoogde kuikenkostprijs, maal 4!
- Bijkomend risico pluimveehouder (investeringskost).
In-ovo sexen lijkt dus meer twee stappen achterwaarts, dan één stap voorwaarts te zijn. Al liet Christophe zijn licht wel schijnen op een veelbelovende techniek die niet één stap, maar twee stappen voorwaarts zet.
On farm hatching, de heilige graal?
Vanuit broeierij Vepymo trok de Pluimveetour richting Weelde waar het – op vraag van de commissie dierenwelzijn – een bedrijf ging bezoeken die werkt met on-farm hatching. Een stal vol met uitkomende kuikens op een bedje vol houtkrullen, de schattigheidsfactor bereikte ongetwijfeld hoge hoogtes. Al was het niet de bedoeling om het emotionele te laten boven drijven, maar om het rationele te laten primeren. “Ondanks dat het ‘On farm hatching’ gebeuren een heel mooi sectorinitiatief is, heeft het ook wel wat contra’s. Ongetwijfeld zullen er pluimveehouders zijn waarbij het ‘On-farm hatching’ een oplossing kan bieden voor bepaalde problematieken, al slagen andere pluimveehouders daar op andere manieren in. Het is zodoende zeker geen heilige graal op vlak van dierenwelzijn of diergezondheid. Met een marktaandeel van <10% is het voor ons uitermate belangrijk dat de keuzevrijheid om dit systeem al dan niet toe te passen behouden blijft”, aldus Martijn Chombaere, beleidsmedewerker van de Landsbond Pluimvee.
“Met de brand ging alsook onze vergunning in rook op”
Rechts -en bestaanszekerheid, zaken die vandaag de dag volledig zoek zijn in het complex kluwen van vergunningen in Vlaanderen voor de landbouwsector. Idem voor het leghennenbedrijf de Wolfputte in Beerse, Merksplas. Daar vernielde een brand twee jaar geleden één van de twee stallen. Vandaag de dag weten Inge en Roel Van Dun nog steeds geen raad met hun toekomst. De verrijkte kooihuisvesting mag vanaf dit jaar niet herbouwd worden, terwijl de ondernemers bij de transitie naar scharrelkippen de bezetting met de helft zouden moeten reduceren, wat haast onleefbaar is. Wat zou u ervan vinden als men u zou zeggen: “Tuurlijk mag je blijven verder werken, maar wel aan de helft van uw huidig inkomen.”?
Van de regen in de drup
Eindigen deed de pluimveetour in Poederlee, in een compleet lege nieuwe AEA-stal van vleeskuikenhouder Kristof Van Schil. Een no go op vlak van bioveiligheid zou een mens denken, ware het niet dat deze ‘buiten gebruik’ is. ‘Buiten gebruik’ na aanleiding van een klacht van één buur. Een klacht die later werd afgedaan als ‘uit principe’. Zelfs de minister keurde later het beroep af, maar de Raad van State gooide roet in het eten. Die stelde vast dat de aanvraag wel voldeed aan de geldende afstandsregels, maar oordeelde in een arrest van 2 mei 2019 dat die afstandsregels in 2008 ten onrechte versoepeld waren. Volgens de Raad moesten daarom de oudere afstandsregels worden toegepast. Daar voldeed de aanvraag niet aan, de stal stond… 9 m te dicht, waarna de Raad de vergunning vernietigde. Rooskleurig ziet Kristof de situatie niet in, want na die resem aan tegenslagen kwam het stikstofdecreet en de geurkaders die een pasklare oplossing bemoeilijkt. Wat was dat weer over die rechts -en bestaanszekerheid?
Feiten zijn feiten
In eerste instantie beet Nadia Khaldoune, Senior Policy Advisor, bij AVEC de spits af en zoomde in op de gevolgen indien gans Europa de transitie zou maken naar BCC-kippen aan het huidig consumptieniveau. Conclusie van de studie? Maar liefst 9.692 nieuwe stallen zouden moeten bijgebouwd worden, het water- en voedervebruik zou met 35% toenemen, de productiekost zou met 37,5% stijgen en de uitstoot van broeikasgassen met 24,4%.
In lijn met deze studie bracht Ine Kempen, directeur van het proefbedrijf pluimveehouderij, hun studie Optiwel-emis, waaruit bleek dat de ammoniakuitstoot met een factor 3! toenam.
Als laatste nam beleidsmedewerker Martijn Chombaere het woord om zijn betoog te doen over het hypocriete huwelijk tussen Oekraïne en Europa. Iets wat doorgetrokken kan worden in vele andere dossiers. Denk hierbij maar aan Mercosur. “Wij consumeren wat we niet meer mogen produceren”.