Door de vele vogelgriepuitbraken in het najaar van 2020 en het terugschroeven van de Europese cofinanciering van 50% naar 20%, was de pluimveesector genoodzaakt om de inningen voor het Sanitair fonds pluimvee te verdubbelen om het systeem overeind te houden. Een verdubbeling die alsook nog in 2024, 2025 en 2026 van kracht zal zijn. Niet de verdubbeling, maar wel de berekening van de inning was voer voor discussie.
“In de verdubbeling op zich kon iedereen zich relatief vlug vinden. Iedereen begreep namelijk de noodzaak van een dergelijk fonds voor indien hun bedrijf zelf zou moeten geruimd worden”, aldus Danny Coulier, voormalig voorzitter van de Landsbond Pluimvee en destijds betrokken bij de onderhandelingen.
“De verdubbeling op zich was dus niet het probleem, wel hoe men tot de grootte van de inning kwam deed veel stof opwaaien. Aanleiding was een getroffen bedrijf die amper iets bijdroeg aan het systeem, maar wel een immense hap uit de reserve van het fonds nam toen het vergoed werd. Zowel politici als onze sector zelf beseften toen dat de verhoudingen tussen de subsectoren volledig waren scheefgegroeid. Niet onlogisch aangezien de berekening van de bijdrage sinds het ontstaan van het Sanitair fonds pluimvee in 1997 nooit meer fundamenteel is gewijzigd, terwijl onze sector wel drastisch is geëvolueerd.”
“Zelf binnen dezelfde subsectoren was er oneerlijkheid doordat er gewerkt werd met staffels en risicofactoren, zo betaalde iemand met 101.000 dieren evenveel als iemand met 149.000 dieren met hetzelfde huisvestingssysteem. Of betaalde een leghennenhouder met 25.000 vrije uitloophennen veel meer dan iemand met 25.000 scharrelhennen. Toen heeft men lange tijd volgehouden dat dergelijke bedrijven (cfr. Vrije uitloop) meer risico lopen en de verschillende risicofactoren behouden dienden te blijven. Echter, met een mogelijke uitzondering van het eerste bedrijf, zitten alle hennen op het moment van vogelgriep binnen door de ophokplicht en lopen beide bedrijven evenveel risico. En stel dat de risicofactoren behouden gingen blijven, hoe bepaal je de grootte ervan? Dit zou puur uit de duim gezogen zijn, zonder enige wetenschappelijke basis. Het schrappen van de risicofactoren was dan ook een vereiste voor ons”
“Met name door onze organisatie (cfr. De Landsbond Pluimvee) is het inningssysteem geworden tot wat het vandaag is, een eenvoudiger en transparanter bijdragesysteem dat vooral correcter is t.o.v. alle bedrijfsgroepen. Voortaan wordt er gewerkt met een lager basisbedrag, een eenheidsprijs die rekening houdt met de gemiddelde waarde van de dieren op basis van dezelfde waardetabellen als waarop er vergoed wordt en met éénzelfde factor over de subgroepen heen. Hierdoor draagt iedereen in verhouding evenveel bij t.o.v. de waarde van zijn dieren. Wij zijn dan ook verheugd met dit nieuwe inningssysteem, al is het nog niet helemaal perfect. Idealiter wordt ook de bezettingsgraad van het bedrijf in rekening gebracht. Nu wordt er geen onderscheid gemaakt tussen iemand die het ganse jaar door dieren huisvest en iemand die een paar maanden leegstaat, dat is niet correct. Alleen is dit momenteel nog niet mogelijk, maar we nemen het zeker mee naar de toekomst”, aldus Coulier.
Meer info is hier te vinden. Opgelet: De “gedifferentieerde bijdragen (1) ” voor vlees- en legkippen zijn niet langer facultatief maar worden opgelegd aan alle pluimveehouders die dergelijk pluimvee houden. De FOD VVVL vraagt deze pluimveehouders die vleeskippen houden of die legkippen opfokken, na te gaan in Veeportaal (DGZ) of bij ARSIA of hun type van productie (Zie hieronder (1)) correct geregistreerd is in SANITEL tegen ten laatste 31/08/2024 .
(1) Vleeskippen: Mechelse koekoek (A13), biologisch gehouden (A14), traaggroeiers 63 > 80 d (A15), traaggroeiers > 80 d (A16). Legkippen: scharrel (A17), biologisch (A18) , vrije uitloop (A21).
Tekst: Eigen verslaggeving – Foto Shutterstock