“Een verkeersboete in de bus krijgen omdat je 0,1 km te snel reed terwijl het flitstoestel een nauwkeurigheid heeft van 10 kilometer per uur”, zo omschrijft de Nieuwe Denktank het vergunningsbeleid in Nederland. Na een eerste rapport over de analyse van het stikstofprobleem, publiceerden ze nu een tweede rapport dat een uitweg uit de stikstofimpasse moet bieden: hanteer hogere drempelwaarden zoals die in Duitsland of Denemarken, ten voordele van de natuur.
Hoe komt het dat in heel deze stikstofproblematiek enkel Nederland en Vlaanderen te maken krijgen met een vergunningsstop terwijl de Europese habitatrichtlijn in alle EU-landen hetzelfde is? De Europese habitatrichtlijn schrijft voor dat: bij nieuwe plannen of projecten moet worden gekeken of de realisatie ervan een significant verslechterende invloed kan hebben op een Natura2000-gebied. Maar hoe dit dient te gebeuren? Daar spreekt Europa zich niet over uit, enkel dat dit met de best wetenschappelijke kennis ter zake dient te gebeuren. Elke lidstaat bekijkt dit zodoende op zijn eigen manier, later zal blijken welk land dit het best heeft aangepakt.
Elke lidstaat een eigen manier
Zo hanteert Nederland 0,005 mol per hectare per jaar (= 0,07 g/ha/jaar) voor bijkomende depositie, Duitsland en Denemarken hanteren dan weer respectievelijk 21 mol en 35 mol per hectare per jaar in totaal. Vlaanderen gebruikt dan weer drempelwaarden van 1% voor industrie en 0,025% voor landbouw (= 5,6 g N, bij bos met KDW 20). In Vlaanderen wordt de impactscore dus bepaald op basis van de totale depositie afkomstig van het bedrijf en niet enkel voor de bijkomende, zoals in Nederland. Opmerkelijk, zelfs bij dalende depositie is er zodoende kans op een negatieve beoordeling. In Vlaanderen kunnen zo bestaande bedrijven, wiens vergunning komt te vervallen, in de problemen komen omdat men dan vertrekt van een "leeg blad".
Besluit
Modellen, hoe gesofisticeerd ze ook zijn, hebben een toepassingsbereik. “Dat betekent dat uitkomsten buiten het toepassingsbereik zo onzeker zijn en zo weinig zeggen over de werkelijkheid dat ze niet kunnen gebruikt worden als basis voor besluitvorming. Gebruik drempelwaardes tussen de 1 en 35 mol, deze zijn wel wetenschappelijk te onderbouwen. Dit is een oplossing die niet alleen juridisch onderbouwd is, maar ook aansluit bij de internationale gangbare praktijk, de rechtspraak van het Duitse Bendesverwaltungsgericht en het Europees Hof van Justitie en de meest recente rechtspraak van de Nederlandse Raad van State.