Ongeloof, woede, ontmoediging, manipulatie … dit zijn een aantal uitingen van legkippenhouders op de huidige marktsituatie. Enerzijds is er de gigantisch gestegen voerprijs (> 35% dit jaar) en anderzijds het uitblijven van opwaartse prijszetting ondanks de goede vraag - zeker nu naar eindejaar toe – zorgt voor een verlieslatende productie.
Dat de prijszetting van eieren geen louter binnenlandse aangelegenheid is, is welbekend. Maar zowel op binnenlands, Europees als op wereldvlak zijn er geen aanwijzingen of statistieken dat we met een (over)verzadigde markt kampen, integendeel. Meer zelfs, naar het jaareinde toe is er traditioneel een toenemende vraag die zich weerspiegelt in stijgende prijzen voor de producent. Maar dit jaar is dit enkel wat zichtbaar voor het kooisegment, maar niet voor de scharrels. Niet verwonderlijk dus dat er minder poeljen opgezet worden bij deze hoge voerprijzen.
Wereldwijd neemt de consumptie van eieren nochtans toe en verder is de druk op de EU markt zeker niet stijgend. In Europa (en ons land) neemt de zelfvoorzieningsgraad (nauwelijks hoger dan 100%) eerder af dan toe. De import in de EU, vooral de gevreesde import vanuit Oekraïne vertoont dit jaar een duidelijk dalende trend. Ook heeft covid-19 geen negatieve impact gehad (of heeft) op het verbruik van niet kooi-eieren. Met andere woorden, omwille van welke redenen blijft de prijszetting van vooral niet-kooi eieren hangen op zo’n laag niveau?
Dat Duitsland een grote rol speelt in de EU prijszetting is welbekend. Wat Frankrijk betreft, tussen producentenorganisaties en grote afnemers is er overeengekomen dat de contractprijzen, die niet gekoppeld zijn aan de voerprijzen, aangepast worden om de gigantisch gestegen voederprijzen minstens gedeeltelijk te compenseren. Alles wijst erop dat de genoteerde prijzen niet de markt weerspiegelen maar door grote spelers kunstmatig laag gehouden worden. Meer dan tijd dat dit eens op Europees niveau grondig doorgelicht wordt!
Tekst: Eigen verslaggeving (LM) – Foto: Shutterstock